Het tasje wat pleegzoon Finn mee heeft gekregen is zo goed als leeg. Alles wat er in zit zijn wat kleren. Kleren die te warm, te klein of te vies zijn. Wat ik zo naar vind is dat hij er geen heeft. Helemaal geen één. Het doet me altijd verdriet als een kind wat veel meemaakt het zonder moet doen. 

Waar ik het over heb? Een lievelingsknuffel, een tuttie, een aap, een beer of zoals ik vroeger had een hele deken. 

Een deken die er altijd voor mij was. Die mij troost en geborgenheid bood als ik me alleen voelde. Die me in slaap hielp en altijd bij me was. Waar ik tegen kon praten en dat luchtte altijd op. 

Het heeft voor mij als kind zoveel betekend dat ik het altijd zo verdrietig vind als juist deze pleegkinderen er geen één hebben. Als ze er wel een hebben is het duidelijk te zien dat ze dikke maatjes zijn met hun olifant, beer of tuttie. Het helpt hun enorm om bijvoorbeeld de eerste bezoekregeling door te komen of die spannende dag op school. 

Om het bovenstaande ben ik zo enthousiast over Stichting Hartendekens. Het is een stichting waar hele creatieve mensen lapjes haken. Van die lapjes worden de prachtigste dekens gemaakt. Ook haken ze de prachtigste knuffels, van unicorn tot zeemeermin. En die dekens en knuffels zijn speciaal gemaakt voor kinderen die het moeilijk hebben.

Onlangs hebben we drie dekens en drie knuffels gekregen van Stichting Hartendekens. De vrolijke dekens en knuffels doen hun werk. Ze waren er zo ontzettend blij mee. Onze pleegdochter Demi zei zo mooi: “Wat lief dat iemand die mij niet kent zoiets moois voor mij heeft gemaakt.” 

Lieve pleegouders: vraag een hartendeken aan. En lieve hartendekenmakers: ga zo door. Jullie maken heel veel kinderharten blij! Mocht je nou heel creatief zijn en af en toe een lapje wil haken, kijk dan ook even op de site van Stichting Hartendekens: www.hartendekens.nl. 

Een HARTstikke mooi initiatief.