Maar het is meer dan dat. Haardracht in de zwarte cultuur kun je helemaal terugvoeren tot de Afrikaanse cultuur en daarna de slaventijd. Vrouwen moesten daar bijvoorbeeld hun haren altijd verbergen om minder aantrekkelijk te zijn voor hun slavenhouders. Ook vlochten vrouwen en mannen op de plantages hun haar strak tegen hun hoofd om rijstzaden in te verstoppen. In de patronen van de vlechten werden plattegronden van plantages en vluchtwegen verwerkt. Daarmee konden de slaven vluchten én hadden zij na een geslaagde vlucht een middel om van te leven. Later werden deze vlechten als crimineel gezien (en soms nog steeds). Tijdens de jaren van rassensegregatie probeerden zwarte mensen zoveel mogelijk te streven naar 'nette' coupes en begonnen ze hun haren met chemicaliën te ontkroezen.

Nu is er een soort revival bezig naar meer 'natural' haar. Gewoon je afro en natuurlijke krullen 'rocken'. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Er is onlangs een mooie persoonlijke documentaire over gemaakt waarin Nelly ons meeneemt in wat het doet om weer terug naar 'kroes' te gaan als je jarenlang dit deel van jezelf hebt ontkend. Je kunt de docu hier bekijken.

Ik heb deze documentaire met onze pleegdochter van 10 bekeken. Want zij háát haar krulharen en wil het liefst lang blond haar, net als Nelly in de documentaire beschrijft. Ik heb mijn pleegdochter meegenomen naar een speciale krullenkapper, speciale haarproducten gegeven en meegenomen naar exposities en voorstellingen waarin haardracht vanaf slavernij tot nu op een creatieve manier wordt uitgelegd. Ik probeer haar trots bij te brengen voor haar diverse achtergrond en bijbehorend haar. 

Doe ik hier goed aan? Vooral wanneer er een lijntje met die achtergrond verbroken is? Is identiteit al niet een enorm lastig iets voor pleegkinderen? En leg ik mijn wil niet teveel op? Misschien moet ze gewoon maar zelf experimenteren en dan uiteindelijk die trots op haar haar zelf ontwikkelen. Maar ik vind het zo pijnlijk als een kind van 10 nu al ontevreden is over haar uiterlijk. Maar ik zit op mijn handen en hou m’n mond voorlopig. En hoop op een wilde experimentele fase in de pubertijd!

Ik ga 8 maart tips vragen aan professionals en aan andere pleegouders. Dan organiseert pleegzorg.nl namelijk een webinar over cultuur en religie. Haar is een klein onderdeel van een cultuur, er kunnen overeenkomsten zijn zoals in mijn geval, maar ook grote verschillen in de achtergrond van jou en je pleegkind. Ik ben heel benieuwd!

Ben jij ook benieuwd naar tips van pleegouders en professionals over verschillende culturele en religieuze achtergronden in een pleeggezin? Meld je dan ook aan voor het webinar van pleegzorg.nl! Meer informatie over het webinar en aanmelden vind je hier.