Een aantal reacties uit de enquête: 

“Er is een tekort aan personeel en er zijn veel wisselingen. Ook is er een gebrek aan tijd, ervaring en deskundigheid.”

“Er is nauwelijks begeleiding en essentiële hulp voor mijn pleegkind blijft uit. Ook is er veel bureaucratie en voel ik me niet serieus genomen.”

“Er zijn te veel wisseling van pleegzorgwerkers of voogden. Ze hebben te weinig tijd voor kinderen en (pleeg)gezinnen.”

“Er is te weinig begeleiding voor kinderen, ouders en pleegouders en er is veel te veel bureaucratie. Het kind wordt niet centraal gesteld.”

“Pleegkinderen wachten te lang op hulp door wachttijden. En er zijn veel administratieve lasten en bureaucratie – bijvoorbeeld gedoe rondom het woonplaatsbeginsel.”

“Er is veel verloop bij de pleegzorgorganisatie. De organisatie die mij moet helpen, zit in financiële problemen.” 

De reacties zijn het gevolg van de problemen in de jeugdzorg die zich al jaren opstapelen: kinderen wachten gemiddeld tien maanden op hulp die zij nodig hebben en professionals hebben onvoldoende tijd en ruimte om aandacht te besteden aan gezinnen en pleeggezinnen. De werkdruk is hoog en het verloop groot. Het kabinet wil een half miljard bezuinigen op jeugdzorg, terwijl de financiële tekorten al jaren oplopen. 

Het is duidelijk dat deze problemen ook pleeggezinnen raken. Pleeggezinnen zorgen voor de helft van de kinderen die in Nederland tijdelijk niet meer thuis kunnen wonen. Dat doen ze vrijwillig en veelal zonder klagen – totdat het echt niet meer gaat. Maar pleegouders kunnen pleegzorg niet altijd volhouden zonder de juiste ondersteuning en begeleiding en zonder aanvullende hulp voor hun pleegkinderen. Er is al jarenlang een tekort aan pleegouders; uitval van pleegouders vergroot dit probleem verder. Als pleegouders de zorg voor een pleegkind niet vol kunnen houden, betekent dit ook dat pleegkinderen weer moeten verhuizen. Dat is schadelijk voor hun ontwikkeling en vergroot de problematiek waarmee ze te maken hebben. Opgroeien in een gezin is het beste voor een kind dat (tijdelijk) niet meer bij zijn of haar eigen ouders kan wonen. Bovendien zijn er onvoldoende alternatieven voor opvang in pleeggezinnen. Pleeggezinnen zijn dus onmisbaar in de zorg voor kwetsbare kinderen. Dat verdient waardering, aandacht en steun.

Daarom is het essentieel dat er voldoende ondersteuning en (financiële) middelen beschikbaar zijn en dat aanvullende hulp snel en laagdrempelig toegankelijk is. Kijk naar maatschappelijke oplossingen en maak gebruik van de mogelijkheden die informele steun van gezinnen, vrijwilligers en anderen biedt. Stop de bezuinigingen, verbeter de jeugdzorg en steun en ontzorg pleeggezinnen. Geef pleeggezinnen daarbij een stem: luister naar wat zij nodig hebben. Zo kunnen zij kinderen die dat nodig hebben goede zorg en een veilig thuis blijven bieden!