De aanwezige pleegouders in de InZoom-bijeenkomst over veerkracht vertelden over pleegkinderen met ernstige trauma’s en ziektes. Over je eigen flexibiliteit die nodig is om daarmee om te gaan en over de lastige situatie waar je in zit omdat je geen andere keus hebt dan dóórgaan en zorgen voor je pleegkind. 

Maar het werd geen zwaar gesprek en dat was heel mooi om te merken. Iedereen deed zijn of haar verhaal en we hielpen elkaar bij het zoeken naar oplossingen. “Meer tijd en ruimte voor mezelf creëren, hoe kan ik dat aanpakken?” of “situaties leren loslaten waar ik niets aan kan veranderen, hoe lukt jullie dat?”

Een pleegouder vertelde dat ze veerkracht had gecreëerd door te stoppen met werken: “Dat heeft zoveel rust gegeven in ons gezin.” Een andere pleegouder zorgt ervoor dat ze dagelijks ommetjes maakt met haar partner: “Zo kunnen we samen even rustig de dag doornemen.” Weer een ander zei: “Ik heb alle verwachtingen losgelaten en ik vraag me niet meer af ‘waarom doet mijn pleegkind dit?’ Dat levert toch geen antwoorden op. Deze houding geeft me veel rust.” 

Ook heeft een pleeggezin een bijeenkomst georganiseerd voor hun eigen netwerk. Daar vertelden ze wat het is om pleeggezin te zijn. Om meer begrip te kunnen creëren, maar ook meer openheid. En om makkelijker te durven vragen: “Wil je me een keer helpen?” Die bijeenkomst heeft veel lucht gegeven.

Het zijn allemaal relatief kleine voorbeelden, maar met grootse impact. Veerkracht-versterkers noem ik ze. Kleine veerkracht-versterkers misschien, maar de pleegouders houden het pleegouderschap op deze manier vol én krijgen er heel veel voor terug.

Wie of wat is jouw veerkracht-versterker? Ik ben heel benieuwd. Laat hieronder een reactie achter of praat mee op de community voor pleegouders op pleegzorg.nl Daar is een gesprek geopend over veerkracht, dat vind je hier.