"Het is gek hoe het gegaan is. Ik had net een nieuwe baan en wilde carrière maken. De kinderen waren door hun stressvolle levensstart nogal onaangepast. Als een soort olifant denderden ze ons leven binnen. We waren kapot de eerste weken! Ze deden de raarste dingen: op noodknoppen drukken, weglopen, flessen limonade leeggieten... allemaal dingen waar we niet op bedacht waren. Alles liep anders dan gepland.

Na een paar jaar kwam hun vader weer vrij en mocht hij de kinderen zien. Ze waren bang voor hem maar ook nieuwsgierig. We spraken ergens af, terwijl de politie was ingelicht voor het geval dat. Gelukkig verliep het soepel.

Met hun moeder hebben ze een hechtere band gekregen doordat zij kon bijkomen van alles. We hebben altijd gezegd dat het knap en liefdevol van hun moeder is dat ze om hulp heeft gevraagd. Mijn carrière-plannen paste ik aan. Het was in korte tijd totaal onbelangrijk voor me geworden. Ik wilde er voor de kinderen zijn. De band die we nu hebben is onbeschrijflijk diep.

Naast de mooie momenten heb ik er ook zorgen en een heleboel frustratie door gekregen. Ik lig er wakker van als er dingen gebeuren die, in mijn ogen, schadelijk voor de kinderen zijn. Toch ben ik vooral blij dat we dit op deze manier met elkaar hebben kunnen doen. De kinderen wonen inmiddels weer grotendeels bij hun moeder!"

Hoe denk jij over netwerkpleegzorg? Laat het weten in de reacties hieronder of stuur een bericht naar info@denvp.nl.