Wachtlijsten aanvullende hulp
Wachtlijsten aanvullende hulp
Veel pleegkinderen hebben aanvullende hulp of therapie nodig. Door wachtlijsten moeten pleegkinderen hier vaak lang op wachten: gemiddeld is de wachttijd tien maanden. Uit onderzoek van de NVP blijkt dat de lange wachttijd pleeggezinnen in de problemen brengt: het zorgt bij pleegouders voor frustraties, onrust en een gevoel van onmacht. Bij pleegkinderen leidt het tot boosheid en stress: hun ontwikkeling staat stil en probleemgedrag neemt toe. Wij vinden dat aanvullende hulp voor pleegkinderen snel en laagdrempelig beschikbaar moet zijn.
Onderzoek
In 2021 onderzochten we de gevolgen van wachttijden voor aanvullende hulp. Ruim driekwart van de pleeggezinnen die wachten op aanvullende hulp, weet niet hoelang dit nog gaat duren.
De wachttijden zorgen voor veel onrust bij pleegouders omdat ze het gevoel hebben dat ze problemen die ontstaan of verergeren door de wachttijd, zoals gedragsproblemen, achterstanden op school en trauma’s, zelf moeten oplossen. Dit doen ze door bijvoorbeeld zelf te onderzoeken welke hulp het beste bij het pleegkind past en de juiste instanties hiervoor te benaderen. Het wachten op hulp geeft pleegkinderen het gevoel dat ze niet worden gehoord. Ze komen met hun emoties in de knoop en vertonen agressief en impulsief gedrag. Ook groeit de weerstand tegen professionals en neemt het vertrouwen in hulpverleningsinstanties af. Ook voor eigen kinderen van pleegouders heeft het gevolgen: zij ervaren stress en hun draagkracht wordt minder door oplopende spanningen en irritaties in het gezin.
Dit alles zorgt ervoor dat pleegzorgplaatsingen op het spel staan: 16% van de pleegouders zegt dat een plaatsing bijna voortijdig is afgebroken of dat een plaatsing daadwerkelijk eindigde in een breakdown door onder andere het uitblijven van passende hulp.
Gemiddelde wachttijd jeugdhulp tien maanden
Gemiddeld wachten pleegkinderen tien maanden op passende hulp, zo blijkt uit ons onderzoek. Voor 76% van de pleeggezinnen en pleegkinderen die wachten op passende hulp is het niet duidelijk hoe lang ze nog moeten wachten op hulp.
Van de pleegouders die meededen aan het onderzoek heeft 65% op dit moment een pleegkind dat wacht op passende hulp of een vervolgplek om te kunnen wonen, of dit is in het afgelopen jaar zo geweest. 18% heeft langer dan één jaar op aanvullende hulp moeten wachten of wacht hier nog steeds op voor één of meerdere pleegkinderen.
Oorzaken van de wachttijden liggen volgens pleegouders bij vrijwel alle betrokken instanties en partijen. Jeugdbeschermers onderschatten de problematiek van pleegkinderen en er zijn te weinig vervolgplekken beschikbaar bij de pleegzorgorganisatie. Daar zijn ook te weinig professionals die pleegkinderen kunnen helpen en begeleiden. Het krijgen van indicaties bij gemeenten is een obstakel, net als de financiering van de hulp. Vaak wijzen instanties naar elkaar, waardoor besluiten uitblijven. Toestemming krijgen van ouders kan ook zorgen voor extra wachttijd.
Belangenbehartiging
Het is niet eenvoudig om passende hulp te krijgen voor pleegkinderen, omdat pleegzorg al als hulp wordt gezien voor het pleegkind. Maar pleegzorg alleen is niet de oplossing. Hechtingsproblematiek, trauma’s en gedragsproblemen zorgen voor spanning en stress, zowel voor het pleegkind als voor het pleeggezin. Juist pleegkinderen hebben tijdig passende hulp nodig. Dit zou voor pleegkinderen makkelijker geregeld moeten kunnen worden om breakdowns en toenemende problematiek te voorkomen.
Meer informatie over belangenbehartiging van de NVP lees je hier.
Vragen of meer informatie?
Judith
jhooydonk@denvp.nl
