Het systeem van jeugdhulp en pleegzorg is ingewikkeld. Pleeggezinnen lopen daarin regelmatig vast. Wij vinden het belangrijk dat pleeggezinnen de juiste ondersteuning krijgen, zodat zij niet overbelast raken en zich kunnen focussen op de zorg voor een pleegkind.
Daarom pleiten wij voor de juiste ondersteuning, goede toerusting en snel toegankelijke aanvullende hulp.
Pleegouders nemen vrijwillig de taak op zich om te zorgen voor een pleegkind, met alles wat daarbij komt kijken. En dat is veel. Ze krijgen te maken met gedragsproblematiek, werken samen met tal van hulpverleners en instanties en zijn niet zelden ook nog vertrouwenspersoon, jurist, maatje, psycholoog, bemiddelaar en belangenbehartiger van hun pleegkind. Daarbij is ondersteuning van professionals die pleegouders serieus nemen als partner in de zorg voor een pleegkind onmisbaar, net als de steun van het eigen netwerk van een pleeggezin.
Bijna de helft van de pleegouders (45%) zegt onvoldoende voorbereid te zijn om de juiste hulp te bieden aan een pleegkind. Bied de juiste scholing, cursussen, informatie en hulp die pleegouders helpt om voldoende toegerust de zorg voor een pleegkind te dragen.
Niet zelden blijkt het organiseren van de juiste aanvullende hulp een grote, zo niet onmogelijke opgave. Pleeggezinnen staan soms maanden op een wachtlijst voor speltherapie voor hun pleegkind omdat er een al maar groeiende wachtlijst is. Of een pleegkind kan niet een dagdeel in de week naar een kinderopvang om zo de pleegouders te ontlasten omdat er geen vergoeding mogelijk is. Dit soort zaken zijn eerder regel dan uitzondering. Ondertussen bestaat de kans dat in de tussentijd de zorg voor een pleegkind de pleegouders te veel wordt of dat het eigen gezin eronder lijdt. Een breakdown en overplaatsing is dan een zeer onwenselijk, maar niet meer te voorkomen gevolg. En dat gemeenten soms aangeven dat het ‘stapelen’ van hulp - naast pleegzorg andere hulpvormen - niet mogelijk is, werkt averechts en getuigt van een gebrek aan visie op goede jeugdhulp.
Hoe veilig voelen jongeren zich die niet meer thuis kunnen wonen? Onderzoeksbureau AEF onderzoekt de veiligheidsbeleving van jongeren in een pleeggezin, gezinshuis, jeugdzorginstelling, justitiële jeugdinrichting of als minderjarige alleenstaande vluchteling. Het doel van het onderzoek is om te leren van hun ervaringen en veiligheid verder te verbeteren. Kinderen en jongeren tot 23 jaar kunnen meedoen aan het onderzoek.
Deze maand organiseerden we samen met LOPOR drie trainingen voor pleegouderraden. In de training, die werd gegeven door Tiske Boonstra en Klazien Teeuwissen van LOC Waardevolle zorg, leerden leden van pleegouderraden alles over medezeggenschap in de pleegouderraad. Benieuwd hoe het was en met welke inzichten de deelnemers naar huis gingen? Lees verder voor een verslag van de training in Zwolle!
Op jezelf gaan wonen kan voor pleegjongeren best lastig zijn. Trouw ging op bezoek in het tussenhuis van pleegouders Simon Speelman en Bert Kassies, een woonplek voor jongeren voor wie helemaal zelfstandig wonen nog net een te grote stap is. In het artikel benoemt Peter van der Loo, directeur-bestuurder van de NVP, het belang van dit soort initiatieven.
Op 1 januari 2022 is het woonplaatsbeginsel, dat regelt welke gemeente financieel verantwoordelijk is voor jeugdhulp, gewijzigd. Sinds de wijziging krijgt de helpdesk van de NVP hier veel vragen over en daarom hebben we onderzocht welke gevolgen de wijziging heeft voor pleegouders. Uit het onderzoek blijkt dat vooral pleegoudervoogden met problemen te maken krijgen. Zij zijn zelf verantwoordelijk voor jeugdhulp voor hun pleegkind en ervaren meer regeldruk als gevolg van de wijziging. Daarnaast noemen pleegouders het ontbreken van contracten tussen gemeente en jeugdhulpaanbieder en de afstand tot de nieuw verantwoordelijke gemeente als grootste knelpunten.
